Quico Mitchell e a arqueoloxía urbana na Coruña

Onte celebramos a xubilación de Quico, D. Diego Enrique Mitchell Esclusa, Inxeñeiro Xefe municipal da Coruña. O acto está ben reseñado en La Voz de Galicia de hoxe, con foto na que, con orgullo, aparezo perto del. Co orgullo de ter sido colaborador en moi diversas ocasions, algunhas dende a discrepancia, pero, sobre todo, co orgullo de sermos amigos.

Ao finalizar a comida, e previamente a facerlle entrega dos consabidos obsequios, tomaron a palabra tres dos alcaldes cos que traballou Quico na súa longa traxectoria profesional: Liaño Flores, Losada Azpiazu e Paco Vázquez. Os tres falaron, cómo non, das enormes cualidades humanas de Quico así coma a súa enorme calidade como inxeñeiro e da súa faceta de persoa comprometida coa cidade.

Pero ninguén citou, dentro desta última, o fundamental papel que tivo Mitchell no desenvolvemento e na consolidación da arqueoloxía urbá na cidade da Coruña. Tanto él desde a Xefatura da Área de Infraestructuras como Xesús Arsenio, tamén presente no acto, dende a de Urbanismo son figuras claves, imprescindibles, se se quere entender con xusticia e aténdose á verdade histórica cómo, de ser inexistente, a arqueoloxía urbá pasou a ser unha actividade regulada e obligatoria nas áreas cidadás susceptibles de albergar restos arqueolóxicos de diferentes épocas.

Non digo máis. Pero que quede constancia do agradecemento a Mitchell e a Arsenio dun arqueólogo que tentou, hai xa ben de anos, poñer a andar a arqueoloxía na cidade. Conseguiuse, o que non sería posible sen as dúas persoas citadas: o inxeñeiro Mitchell e o arquitecto Arsenio. E, para colmo, queréndonos ben.

Ás veces da gosto mirar para atrás. Outras non, claro; a traición é unha mancha que non envellece, escoitei hoxe nalgures, cecais en Homeland. Pero eses desaparecen do mapa máis temprano que tarde. O que queda é o outro. Felizmente.